ขอโทษนะค่ะถ้าความคิดเราทำให้ใครไม่พอใจ
....เวลาเราสอนการบ้านน้อง เราอยากสอนน้องเราอยากให้น้องเก่งๆ แต่เวลาเราสอนเราพยายามพูดดีๆสอนดีๆแต่น้อง ทำหน้าตาไม่รับความรู้เลย ทำหน้าบูดบึ้ง เวลาพูดชอบตะคอกทำเสียงลากยาวใส่ เราเลยสอนน้องว่า ถ้าเวลาที่พี่สอนขอให้ตั้งใจแล้วก็อย่าทำหน้าทำเสียงหงุดหงิดได้มั้ย น้องก็ถอนหายใจแรงๆใส่ แม่เราเค้าเลยมาสอนน้องแทนเค้าบอกว่า น้องมันนิสัยอย่างนั้นแล้วทำไมต้องไปหงุดหงิดตามมันหล้ะ เราเลยบอกว่า แม่เวลาหนูสอนหนูก็อยากให้คนๆนั้นทำหน้ารับฟังหน่อยนี่จะให้บอกข้อถูกอย่างเดียวเลย แล้วเวลาน้องเข้าห้องสอบหล้ะ
แม่เลยไม่คุยกับเราสอนน้องแทน แต่สอนแบบผิดๆ วิชาภาษาอังกิจซะด้วย ออกเสียงผิด ผิดหมดทึกอย่าง เราเลยสอนแม่กับน้องทำเหมือนเราไม่มีตัวตนคุยกัน2คน เสียงของเราที่สอนไม่มีใครสนใจ เราโครตเสียใจเลย แม่ไม่เคยสอนให้น้องเคารพเราเลย ไม่เคยให้น้องมีความอดทนแล้วก็พยายาม แม่ไม่เคยว่าน้องเวลาทำผิดหรือพูดไม่เพราะกับเราเลย เราแอบน้อยใจนะ ทุกๆครั้งเวลาที่เราน้อยใจร้องไห้ เราไม่เคยร้องไห้ให้คนในบ้านเห็นเลย ทุกคนเลยคิดว่า เรายังไงๆก็ได้รับได้หมด แต่จิงๆแล้วเราโครตอ่อนแอเลย ร้องไห้ในห้องน้ำตลอดต้องแอบ เรายืนยันนะตอนเด็กๆแม่ไม่เคยสอนเราแบบนี้เลยเวลาสอนนเราสอนไปด้วยตีไปด้วย พออะไรไม่พอใจโดนขังในห้อง ตอนเด็กเรานอนทั้งน่ำตาทุกคืน เราเกิดมาพร้อมความกดดัน เราต้องสอยได้ที่1ตลอดงั้น ตีเราอีก แต่พอมาเจอชีวิตของน้องเหมือนฟ้ากับเหวเลยค้ะ น้องทึกๆคนในบ้านไม่เคยว่าซักคำ น้อยใจเสียใจมากๆ
ขอกำลังใจ คำปรึกษาดีๆจาก ทุกๆคนในpantip หน่อยนะค่ะ ท้อค้ะ
ปล.น้อง ป3 (ตอนเราป3เราทำงานบ้านหมดทุกอย่างละค้ะ สอบได้1ตลอด โดนตีตลอด)
เรา ม4 ค่ะ
ชีวิตในครอบครัวของหนู 😓
....เวลาเราสอนการบ้านน้อง เราอยากสอนน้องเราอยากให้น้องเก่งๆ แต่เวลาเราสอนเราพยายามพูดดีๆสอนดีๆแต่น้อง ทำหน้าตาไม่รับความรู้เลย ทำหน้าบูดบึ้ง เวลาพูดชอบตะคอกทำเสียงลากยาวใส่ เราเลยสอนน้องว่า ถ้าเวลาที่พี่สอนขอให้ตั้งใจแล้วก็อย่าทำหน้าทำเสียงหงุดหงิดได้มั้ย น้องก็ถอนหายใจแรงๆใส่ แม่เราเค้าเลยมาสอนน้องแทนเค้าบอกว่า น้องมันนิสัยอย่างนั้นแล้วทำไมต้องไปหงุดหงิดตามมันหล้ะ เราเลยบอกว่า แม่เวลาหนูสอนหนูก็อยากให้คนๆนั้นทำหน้ารับฟังหน่อยนี่จะให้บอกข้อถูกอย่างเดียวเลย แล้วเวลาน้องเข้าห้องสอบหล้ะ
แม่เลยไม่คุยกับเราสอนน้องแทน แต่สอนแบบผิดๆ วิชาภาษาอังกิจซะด้วย ออกเสียงผิด ผิดหมดทึกอย่าง เราเลยสอนแม่กับน้องทำเหมือนเราไม่มีตัวตนคุยกัน2คน เสียงของเราที่สอนไม่มีใครสนใจ เราโครตเสียใจเลย แม่ไม่เคยสอนให้น้องเคารพเราเลย ไม่เคยให้น้องมีความอดทนแล้วก็พยายาม แม่ไม่เคยว่าน้องเวลาทำผิดหรือพูดไม่เพราะกับเราเลย เราแอบน้อยใจนะ ทุกๆครั้งเวลาที่เราน้อยใจร้องไห้ เราไม่เคยร้องไห้ให้คนในบ้านเห็นเลย ทุกคนเลยคิดว่า เรายังไงๆก็ได้รับได้หมด แต่จิงๆแล้วเราโครตอ่อนแอเลย ร้องไห้ในห้องน้ำตลอดต้องแอบ เรายืนยันนะตอนเด็กๆแม่ไม่เคยสอนเราแบบนี้เลยเวลาสอนนเราสอนไปด้วยตีไปด้วย พออะไรไม่พอใจโดนขังในห้อง ตอนเด็กเรานอนทั้งน่ำตาทุกคืน เราเกิดมาพร้อมความกดดัน เราต้องสอยได้ที่1ตลอดงั้น ตีเราอีก แต่พอมาเจอชีวิตของน้องเหมือนฟ้ากับเหวเลยค้ะ น้องทึกๆคนในบ้านไม่เคยว่าซักคำ น้อยใจเสียใจมากๆ
ขอกำลังใจ คำปรึกษาดีๆจาก ทุกๆคนในpantip หน่อยนะค่ะ ท้อค้ะ
ปล.น้อง ป3 (ตอนเราป3เราทำงานบ้านหมดทุกอย่างละค้ะ สอบได้1ตลอด โดนตีตลอด)
เรา ม4 ค่ะ